ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' ระเหระหน, ระเหหน '

    ระเหระหน, ระเหหน  หมายถึง ว. ซัดเซไปตามบุญตามกรรม, ไม่เป็นที่เป็นทาง, เร่ร่อนไป, อยู่ไม่เป็นที่,เช่น ผู้ลี้ภัยสงครามต้องระเหระหนไปเรื่อย ๆ.

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • ระเหระหน, ระเหหน

    ว. ซัดเซไปตามบุญตามกรรม, ไม่เป็นที่เป็นทาง, เร่ร่อนไป, อยู่ไม่เป็นที่,เช่น ผู้ลี้ภัยสงครามต้องระเหระหนไปเรื่อย ๆ.

  • ระเหหัน

    ว. ซวดเซเหหันไปมา, วนเวียนไปมา.

  • ระเหิด

    ก. พ้น เช่น ระเหิดจากบาป; (วิทยา) อาการที่ของแข็งกลายเป็นไอ เช่นการบูรระเหิด ลูกเหม็นระเหิด. ว. สูงตระหง่าน, ระเหิดระหง ก็ว่า.

  • ระเหินระหก

    ก. ด้นดั้นไปด้วยความลำบาก, เร่ร่อนไปด้วยความลำบากยากเย็น,ระหกระเหิน ก็ใช้.

  • ระแหก

    (กลอน) ก. แตก, แยก.

  • ระแหง

    น. รอยแยกขนาดแคบ ๆ ของแผ่นดินเป็นต้นที่แยกออกจากกัน เช่นดินเป็นระแหง แตกระแหง.

  • ระโหย

    ก. อิดโรยเพราะหิวหรืออดนอนเป็นต้น.

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒